Verstijving van de schouder (Frozen Shoulder)

Wat?

Frozen shoulder of adhesieve capsulitis is een verstijving van de schouder.

De schouder is het meest mobiele gewricht van het menselijk lichaam. Dit komt omdat het mobiele kapsel waarin het schoudergewricht zich bevindt, dit toelaat. Bij een frozen shoulder krimpt dit kapsel zodanig dat het schoudergewricht geen ruimte meer krijgt om normaal te bewegen. Dit uit zich in verstijving.

Het is dus een verstijving van het schoudergewricht waardoor de beweeglijkheid fel is verminderd, waardoor je voornamelijk met je schouderblad beweegt. Door de vernauwing van het kapsel en de daarmee gepaard gaande ontsteking is dit gewricht erg gevoelig.

Verstijving van het schoudergewricht kan optreden:

• Na een vroegere schouderingreep of ongeval
• Een banaal ‘trauma’
• Door langbestaande schouderpijn bij peesscheuren en inklemming
• Bij mensen met suikerziekte of schildklierlijden
• Na een hartinfarct, open hartoperatie of herseninfarct met verlamming
• Na borstingrepen met okselklier debridement
• Zonder gekende oorzaak (meestal!)

In de beginfase gaat vaak een periode van ontsteking vooraf. Dit gaat vaak gepaard met ernstige (vaak nachtelijke) pijn. Nadien dooft de ontsteking uit, maar de beweeglijkheid blijft sterk verminderd. Het wordt onmogelijk de arm omhoog, achter het hoofd of achter de rug te brengen, ook niet met hulp. De schouder zit vast. We spreken dan van een "bevroren" schouder.

Ontstaan van een frozen shoulder

Meestal begint het probleem met stilaan opkomende pijnklachten in en rond de schouder. De meeste mensen herinneren zich geen bepaald voorval. Bij sommige ziekten is de kans op ontwikkeling van een frozen shoulder verhoogd. Gekende factoren zijn suikerziekten (diabetes),schildklieraandoeningen en kransslagaderlijden van het hart. De aandoening verloopt typisch in 3 fasen:

• Fase 1: Ontstekingsfase
  In deze ACUTE fase overheerst de pijn, de pijn verergert bij bewegen of reiken, er treden vaak plotse pijnscheuten op. Patiënten klagen ook van nachtelijke pijn. Door de pijn gaat men de schouder stil houden en minder bewegen. We zien vaak een verkrampte houding met ook abnormaal aanspannen van het schouderblad, de nek en de rugspieren. Fysiotherapie heeft totaal geen zin in deze pijnlijke fase. We adviseren zelfs eerder een draagdoek. Een intra-articulaire cortisone infiltratie samen met aangepaste medicatie verzacht vaak de acute pijn.
• Fase 2: Verstijvingsfase
  Stilaan gaat de pijn verminderen of uitdoven. De schouder blijft wel zeer stijf en in bepaalde richtingen vaak niet meer beweeglijk, ook niet ‘met hulp van derden’. De patiënt kan beter slapen maar is beperkt in de dagelijkse activiteiten (haar kammen, broek aantrekken, intiem toilet, borden uit de kast halen). In deze fase kunnen we voorzichtig starten met mobilisaties, al dan niet onder supervisie van de fysiotherapeut.
• Fase 3: Herstelfase
  Hierbij treedt een langzaam maar gestage verbetering op van de schouderfunctie.

Behandeling van een frozen shoulder

Niet-operatief

In de beginfase zullen we vooral de pijn en de ontsteking aanpakken. Ontstekingswerende en pijnstillende medicatie en relatieve rust geven verbetering. Een inspuiting met een cortisone-product in het gewricht kan soms wonderen doen.

In de eerste acute fase heeft het geen zin om de schouder beweeglijk proberen te maken. Dit is niet alleen veel te pijnlijk, maar leidt ook tot microscheurtjes in het kapsel dat de ontsteking alleen maar verergert.

In de afgekoelde fase starten we met voorzichtige rekoefeningen om de beweeglijkheid terug te winnen. In deze fase ligt de nadruk op kinesitherapie met intensieve stretchoefeningen.

Frozen shoulder is een zelf limiterende aandoening. Dit wil zeggen dat het vaak vanzelf oplost over een periode van 12 tot 18 maanden.

Mobilisatie onder narcose

Hierbij wordt de schouder onder plaatselijke of totale verdoving gemobiliseerd zodoende dat door het uitrekken/ doorscheuren van het kapsel een volledige mobiliteit wordt herwonnen. Vaak zien we een lichte terugval van de beweeglijkheid enkele weken na deze mobilisatie, waardoor alsnog intensieve kinesitherapie nodig is. Er zijn enkele mogelijke risico’s aan deze procedure verbonden waaronder afscheuringvan de pees – of botaanhechting.

Operatief

Bij therapie resistente schouders of een uitgebreide graad van verstijving (bv. bij diabetespatiënten) kan het gewricht niet meer met oefeningen losgemaakt worden, omdat het schouderkapsel te strak is vergroeid. Met een kijkoperatie kunnen we het verdikte kapsel losknippen en zo trachten de normale beweeglijkheid te herstellen. Nadien volgt een lange periode van intensieve dagelijkse oefeningen om de vorming van nieuwe vergroeiingen te voorkomen. Vaak zien we een snelle verbetering van pijn en functie na deze ingreep. Het kan weliswaar nog lang duren alvorens de schouder weer een normale mobiliteit heeft. Vaak is na deze ingreep nog een revalidatie van minstens 3 maanden te verwachten.

Frozen shoulder is een zeer lastige, langdurige en vaak erg pijnlijke shouderaandoening. Het overgrote merendeel geneest spontaan over een weliswaar lange periode. Kinesitherapie en oefeningen thuis versnellen vaak het genezingsproces. De behandelingsresultaten blijven onvoorspelbaar bij diabetes patiënten en een zo lang mogelijke conservatieve behandeling is aangewezen. Bij therapieresistente pijnklachten, kan de pijnkliniek trachten de pijncascade te doorbreken door de gevoelszenuw van de schouder te omzeilen.

In deze brochure kan u alle informatie vinden rondom het verstijven van de schouder.