Bekkenfractuur

Een bekkenfractuur is een ernstig letsel waarbij een of meerdere botten in het bekkengebied breken als gevolg van impact, zoals auto-ongelukken, valpartijen of sportblessures. Het bekken is een complex botstructuur die het onderlichaam ondersteunt en beschermt. Bekkenfracturen komen vaak voor bij ernstige trauma's en vereisen prompte medische aandacht.

Eenvoudig gesteld vormt het bekken een ring (bestaande van achter uit het heilig been, aan de zijkanten het heupbeen links en rechts die dan van voren uitkomen in het schaambeen). In het heupbeen is ook de heupkom gelokaliseerd die dan samen met het bovenste deel van het dijbeen (de heupkop) het heupgewricht vormt.

Symptomen van een bekkenfractuur kunnen zijn:

• Ernstige pijn en gevoeligheid: Intense pijn en gevoeligheid in het bekkengebied zijn vaak aanwezig. De pijn kan verergeren bij beweging.
• Zwelling en bloeding: Zwelling en inwendige bloedingen kunnen optreden als gevolg van het letsel.
• Moeilijkheid met beweging: Bewegen, lopen of zelfs staan kan moeilijk zijn vanwege de pijn en instabiliteit.
• Buik- en heuppijn: Pijn kan zich verspreiden naar de buik en heupen, waardoor dagelijkse activiteiten bemoeilijkt worden.
• Shocktoestand: Ernstige bekkenfracturen kunnen gepaard gaan met symptomen van shock, zoals duizeligheid, bleekheid en snelle hartslag.

Bij een fractuur maken we vooral het onderscheid tussen een fractuur van de bekkenring of een fractuur van de heupkom. De diagnose wordt gesteld met een röntgenopname maar dikwijls wordt deze aangevuld met een CT-scanner om een betere beoordeling van de fractuur te kunnen maken.

De behandeling is wisselend afhankelijk van de locatie van de breuk, van de stabiliteit en de complexiteit van de breuk. De behandeling kan wisselen van relatieve rust en steunname binnen de pijngrens tot absoluut steunverbod of zelfs bedrust met of zonder tractie (een gewicht aan het lidmaat om dit stil te houden en de breuk beter op zijn plaatst te zetten).

Soms moet een dringende operatieve behandeling gestart worden met een uitwendig fixatiesysteem, deze wordt dan soms in 2de tijd vervangen en de breuk wordt inwendig gefixeerd met plaat en schroeven.

Na een operatie is er bijna steeds een steunverbod gedurende 6 weken.